Á nýjum tímum: Fyrir fólkið eða kerfin?

Er það ekki undarleg þversögn að þegar sparað er í einu kerfi (í þessu tilfelli heilbrigðiskerfinu) þá vex kostnaðurinn í öðru kerfi (Atvinnuleysistryggingasjóður), en þjónustan versnar, atvinnulaust fólk vantar viðfangsefni og farveg fyrir hæfileika sína og kunnáttu og það verður verri staða í þjóðfélaginu almennt?  Ætti ekki að vera hægt að hugsa þetta upp á nýtt?  Kannski er þetta einmitt gott dæmi um kerfi/hugsun/lausnir sem eru úr sér gengin og þurfa að breytast á nýjum tímum.  Ættum við ekki að vera að leita skapandi lausna þar sem fólk er þungamiðjan en ekki kerfin sem slík?

Hefur áhyggjur af stöðunni